Οι γονείς που διαπιστώνουν οποιαδήποτε μεταβολή στο λαιμό του παιδιού τους θα πρέπει άμεσα να απευθύνονται στον ιατρό ώστε το πρόβλημα να εντοπίζεται έγκαιρα με τις κατάλληλες κατά περίπτωση εξετάσεις!
Ενδιαφέροντα άρθρα
Υποτίθεται ότι οι καλλιτέχνες είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Υποτίθεται ότι οι καλλιτέχνες είναι ανοιχτόμυαλοι και πρωτοπόροι. Έτσι τουλάχιστον θέλουν να αυτοπαρουσιάζονται. Συχνά έχω αναρωτηθεί αν όντως ισχύει αυτό. Με το τελευταίο ψήφισμα του Δ.Σ. του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών για την Ελένη Παπαδάκη και οι τελευταίες αμφιβολίες μου διαλύθηκαν και οι χειρότεροι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν…
Για δεύτερη φορά, τα εμπνευσμένα από την αρχαία Ελλάδα και κατασκευασμένα με μετάξι από το Σουφλί μαντήλια ΕIREEN θα εκτεθούν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου για διάστημα περίπου τεσσάρων μηνών, και συγκεκριμένα από τις 21/11 ως τις 8/3/2020, στο πλαίσιο της έκθεσης TROY.
Δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτιέμαι, γιατί σ’ αυτή τη μικρή χώρα, που κάποτε κρατούσε ψηλά τον ήλιο πάνω από τη Γη, αργεί τόσο πολύ να ξημερώσει…
Ενημερώθηκα κι ευαισθητοποιήθηκα για την περίπτωση της Σαραρέ Κχαντεμί (Sharareh Khademi) από τον Απόστολο Δοξιάδη και τον ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό.
«Η βία κατά των γυναικών είναι ίσως η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ συνόρων, πολιτισμών ή πλούτου. Όσο συνεχίζεται, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι κάνουμε ουσιαστική πρόοδο προς την ισότητα, την ανάπτυξη και την ειρήνη».
Κόφι Άναν, Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ (1997-2006)
Ήταν και οι δυο ξαπλωμένοι, με τα μαγιό τους, στις ξαπλώστρες μπροστά στη θάλασσα. Αμίλητοι κοίταζαν τον ουρανό, τρόπος του λέγειν τον ουρανό, γιατί από πάνω τους ήταν η ομπρέλα, οπότε κοίταζαν την ψάθα της ομπρέλας.
Ήμασταν τέσσερα άτομα, δυο ανδρόγυνα. Οι τρεις ήμασταν συμφοιτητές . Έχουμε κρατήσει την φιλία μας και αραιά και πού βρισκόμαστε. Αυτή τη φορά βρεθήκαμε κάπου στην Μεσσηνία -οι φίλοι μας παραθερίζουν εκεί κι εμείς κάναμε εκδρομή.
Τα παιδιά έπαιζαν ελεύθερα μπάλα, τραμπολίνο και άλλα παιχνίδια στην μεγάλη αυλή με το γκαζόν, τρέχοντας και φωνάζοντας.
Πριν λίγες μέρες (την περασμένη Πέμπτη 18 Ιουλίου), έφυγε για το « Επέκεινα» η ιστορικός και μεγάλη ερευνήτρια Λουκία Δρούλια, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στην επιστημονική κοινότητα, στον τομέα της έρευνας ιστορικών, κοινωνικών και ανθρωπιστικών θεμάτων.
Οι 2οι Ευρωπαϊκοί αγώνες στο Μινσκ της Λευκορωσίας είναι πια παρελθόν. Οι Ευρωπαϊκοί αγώνες είναι ουσιαστικά οι «Ολυμπιακοί αγώνες της Ευρώπης» και οι Λευκορώσοι έκαναν πραγματικά μία φανταστική διοργάνωση, εφάμιλλη Ολυμπιακών αγώνων.
Τις προάλλες είχα γράψει δυο τρία πράγματα για τις Πανελλήνιες εξετάσεις, ας πούμε τώρα για το Μηχανογραφικό Δελτίο. Είναι ο καιρός που συμπληρώνεται και υποβάλλεται.
Το Μηχανογραφικό Δελτίο ήταν ένα έντυπο , τώρα είναι ένα ηλεκτρονικό έντυπο, επάνω στο οποίο είναι καταγεγραμμένες όλες οι σχολές και τα τμήματα σχολών ,Ανωτάτου Πανεπιστημιακού επιπέδου , όπου μπορεί κάποιος να σπουδάσει μια επιστήμη.
Μια σειρά ερευνών αναδεικνύουν τα σημαντικά οφέλη που προσφέρει η κατανάλωσή της επιτραπέζιας ελιάς στην υγεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το δείγμα επιτραπέζιων ελιών Καλαμών που εξετάστηκε από ομάδα Ελλήνων ερευνητών και επιστημόνων του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου των Αθηνών, σε συνεργασία με το 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών.
Το Σύνδρομο Down αποτελεί μια από τις γνωστότερες χρωμοσωμικές ανωμαλίες, όπου η συχνότητα εμφάνισής της κυμαίνεται σε 1 από 700 νεογνά. Η εμφάνιση του συνδρόμου είναι απότοκος τρισωμίας, δηλαδή ένα επιπλέον χρωμόσωμα προστίθεται στο ζευγάρι 21, με αποτέλεσμα το άτομο να φέρει συνολικά 47 χρωμοσώματα αντί 46.
Στις μέρες μας, είναι πολύ συχνό φαινόμενο να συναντάμε παιδιά με Μαθησιακές Δυσκολίες (ΜΔ). Δηλαδή, ένας σημαντικός αριθμός μαθητών αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες αναφορικά με την σχολική μάθηση, οι οποίες επηρεάζουν αρνητικά τη σχολική επίδοση και τη συμπεριφορά τους και είναι ορατές κατά την εκπαιδευτική διαδικασία. Ωστόσο, οι δυσκολίες αυτές διαφέρουν από παιδί σε παιδί και παρουσιάζουν ετερογένεια συμπτωμάτων.
Νέοι άνθρωποι, πάνω σε δύο ρόδες, συχνά χωρίς κράνος και φώτα και στο αντίθετο ρεύμα, να τρέχουν σαν τρελοί νυχτιάτικα, μέσα στη βροχή και τον παγετό, να παραδώσουν κάποια παραγγελία σε πεινασμένους πελάτες. Μια πολύ συνηθισμένη εικόνα ελληνικής καθημερινότητας.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
Το σημερινό Λαμπίρι θεωρείται απόλυτα εξακριβωμένο ότι ήταν η ίδια τοποθεσία με τον αρχαίο Ερινεό, λιμάνι των Ρυπών. Τούτο προκύπτει από το ότι δεν υπάρχει άλλος όρμος κοντά στη θέση που υποδεικνύεται από τον Παυσανία, ο οποίος να μπορεί να ανταποκριθεί στον Ερινεό και το Λαμπίρι συμφωνεί τέλεια με αυτά που αναφέρονται από το Θουκυδίδη. Επίσης ο Παυσανίας θεωρεί ότι το λιμάνι των Ρυπών απείχε από την Αρχαία Ελίκη 90 στάδια (175 μέτρα έκαστο) και απ’ αυτό συμπεραίνουμε ότι πράγματι η απόσταση από την θάλασσα είναι περίπου 10,5 χιλιόμετρα.
Με αφορμή το βιβλίο της Μαρίας Παναγιωτακοπούλου «Κάποτε στο Αίγιο. Ιστορίες του Μεσοπολέμου», Αίγιο 2018
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με …(Κ.Καβάφης, Επέστρεφε)
Έχω μια ιδιαίτερη εκτίμηση στην ανθρώπινη προσπάθεια, στην ανθρώπινη εργασία, στον ανθρώπινο αγώνα.
Θαυμάζω απεριόριστα την ανθρώπινη δύναμη.
Αυτούς τους ανθρώπους που αγωνίζονται, προσπαθούν και υποφέρουν προκειμένου να πετύχουν ένα όνειρο ,έναν στόχο.
Συναντούν εμπόδια, καταβάλουν υπεράνθρωπη προσπάθεια, και επιμένουν γιατί πιστεύουν. Τρέχουν, ψάχνουν, ρωτάνε, πέφτουν, σηκώνονται και τελικά δημιουργούν κάτι χρήσιμο για τους ίδιους ,αλλά και για τους συνανθρώπους τους.
Ένα πτυχίο, μια ιδέα, ένα ποίημα, ένα βιβλίο, μια φιλοσοφία, ένα χτίσμα, μια έρευνα, μια ανακάλυψη, ένα φάρμακο, μια μηχανή, ένα τεχνικό έργο, μια επιχείρηση, μια προσωπική αναγνώριση μέσα από το έργο ζωής τους.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα ποιο είναι το κίνητρο γι αυτόν τον αγώνα; Γιατί τόσος ιδρώτας; Ίσως η φτώχια, η ανέχεια, η εξασφάλιση της ζωής ή μιας καλύτερης ζωής, αλλά ίσως και η αγάπη για τη ζωή, η χαρά της δημιουργίας, η επιθυμία της προσφοράς στον συνάνθρωπο, ίσως αυτό που λένε, πάντα ψηλότερα να ανεβαίνεις, πάντα μακρύτερα να κοιτάζεις . Ίσως όλα μαζί. Ίσως η υποχρέωση, το καθήκον, η υπακοή. Ίσως το σαράκι και το μεράκι που έχουν κάποιοι άνθρωποι στο μυαλό και την ψυχή τους και τους οδηγεί στο ωραίο, στο μεγάλο και το αληθινό. Ίσως η αγάπη και η ελπίδα, ίσως ο άνθρωπος.
Θα πείτε τώρα γιατί τα γράφω αυτά.
Πριν μερικές ημέρες έβλεπα στη τηλεόραση μια εκπομπή σχετικά με την μαγειρική ,στην ουσία ήταν η επιλογή αυτών που θα λάβουν μέρος.
Εμφανίστηκε ,λοιπόν, μεταξύ των υποψηφίων και ένας Αφγανός, ο οποίος παρουσίασε το πιάτο του και βέβαια ήθελε να επιλεγεί για την συνέχεια.
Το σημαντικό δεν ήταν τόσο το πιάτο που παρουσίασε, αλλά αυτά που είπε κατά τη διάρκεια που ετοίμαζε το πιάτο του. Το οποίο τελικά ήταν πολύ καλό.
Οι κριτές ρώτησαν μερικές ερωτήσεις για να γνωρίσουν ποιος είναι.
Και τότε άρχισε το ποίημα ,σωστά διαβάσατε το ποίημα.
Άρχισε να μιλάει και να περιγράφει τη ζωή του…..
Περίπου 11 χρονών η μαμά του τον φυγάδευσε κρυφά, από το χωριό τους στο Αφγανιστάν, προς το Ιράν για να μη σκοτωθεί λόγω του πολέμου ….
Εκεί έζησε μερικά πολύ δύσκολα χρόνια, κάτι σαν μαρτύριο.
Εργάστηκε όπου μπορούσε, μάζεψε κάποια χρήματα και ήλθε στην Ελλάδα. Ήθελε να αλλάξει τη ζωή του και να σπουδάσει.
Δούλευε στην οικοδομή και όπου αλλού, παράλληλα πήγαινε και σε νυχτερινό σχολείο. Τελείωσε το Γυμνάσιο και μια τάξη Λυκείου .Πήγε, με κάποια βοήθεια και σε σχολή του ΟΑΕΔ να μάθει μάγειρας
Χρήματα συνήθως δεν είχε και κοιμόταν σε παγκάκι μέχρι κάπως να τακτοποιηθεί. Δηλαδή δουλειά, σχολείο, παγκάκι.
Το σημαντικό είναι ότι αυτά και άλλα πολλά τα έλεγε με ωραία ελληνικά και άνετα .
Μίλαγε και πήγαινε δεξιά αριστερά πίσω από τον πάγκο όπου ετοίμαζε το πιάτο του. Μίλαγε με έναν τρόπο σαν αφηρημένος, αλλά με μεγάλη συγκέντρωση σε αυτά που έλεγε, κουνώντας τα χέρια του και κάνοντας γκριμάτσες προσπαθώντας να κρύψει τα δάκρυά του .
Και κοίταζε κάπου, κάπου που μόνο αυτός ήξερε και ήταν σαν αφηρημένος σαν να ταξίδευε ο νους του και να οραματιζόταν ,αλλά ταυτόχρονα ήταν εκεί.
Μίλαγε σαν να απήγγειλε το ποίημα της δύσκολής ζωής του.
<<Έχω χάσει πολλά πράγματα αλλά εγώ προσπαθώ να τα ξανά βρω, όπως είναι το όνειρό μου.
Είπα γιατί δεν σκοτώθηκα στην πατρίδα μου και ζω όλα αυτά, μα όταν κάνω τέτοιες σκέψεις, μου έρχεται μια δύναμη και μου λέει συνέχισε κάνε υπομονή.
Έχω ζήσει τόσα πολλά στη ζωή μου και μου έχει μείνει αυτό, η μαγειρική.
Έβλεπα την εκπομπή και έλεγα. Να ’ρθει μια μέρα να μουν κι εγώ εκεί στο μάστερ σεφ, ήταν σκέψη μου και να που ήρθα.
Έχω ταλέντο στην μαγειρική αλλά δεν…δεν έχω φτερά να πετάξω…
Εγώ δεν μπορώ να πω σε έναν μαύρο, σε έναν Αφγανό δεν σε παίρνω στη δουλειά μου, εγώ πρέπει να δω την ομορφιά του ανθρώπου, τι ομορφιά έχει αυτός μέσα του.
Η μαγειρική είναι ενέργεια>>.
Είχα μπροστά μου, στην οθόνη, έναν από αυτούς που θαυμάζω.
Έφυγε από την πατρίδα του 11 χρονών υπέφερε και υποφέρει σε ξένα κράτη, αγωνίζεται να ζήσει, να φτιάξει τη ζωή του, να γίνει κάποιος ,όπως είναι το όνειρό του αλλά……αλλά θέλει φτερά να πετάξει.
Πόση δύναμη πρέπει να έχει αυτός ο άνθρωπος ; πόσο κουράγιο ; Επάνω που λύγιζε, που σκεφτόταν γιατί δεν σκοτώθηκε να μη ζει όσα ζει, έλεγε όχι συνέχισε, τα βάσανά και ο πόνος του έδιναν κουράγιο και δύναμη να συνεχίζει, να παλεύει, να ψάχνει, να αγωνίζεται, να γίνει κάτι, να μη χαθεί και να αποδείξει ότι έχει ταλέντο και αξίζει.
Άνθρωπος για μίμηση, άνθρωπος πρότυπο για μικρούς και μεγάλους.
Άνθρωπος που μας περιγράφει και με τις πράξεις του μας δείχνει πόση δύναμη έχουμε και πόσα μπορούμε να επιτύχουμε όταν το θέλουμε και το πιστέψουμε.
<< Αυτή την ποδιά θέλω να την αφιερώσω στη μάνα μου που την προηγούμενη εβδομάδα πέρασε νύχτα μόνη της στο βουνό για να μείνει ζωντανή λόγω του πολέμου >>.
Είπε, και έκλαψε στις αγκαλιές των κριτών του.
*Ο Δημήτρης Κακαβάνης είναι συνταξιούχος Καθηγητής Μηχανολόγος Μηχανικός και Σύμβουλος σπουδών και σταδιοδρομίας
Υπάρχουν κάποια λάθη που καταστρέφουν την εμφάνισή σου, καθιστώντας την λιγότερο κομψή, τα οποία εύκολα μπορείς να αποφύγεις, όσο και αν βιάζεσαι, ρίχνοντας απλά μια δεύτερη ματιά στον καθρέφτη ενώ φεύγεις για τη δουλειά, τη βόλτα κ.ο.κ.
Δεν ξεχωρίζω καλά το πρόσωπό σου, τα μαλλιά σου μακριά, το σώμα σου γυμνό, δεμένα τα πόδια σου, ένα όμορφο λουλούδι-τατουάζ στην αριστερή σου γάμπα, από εκείνα που συνηθίζουν να κάνουν τα κορίτσια της ηλικίας σου. Τα μάτια σου καστανά ή μήπως όχι;
More Articles ...
- Έξι tips για να δείξετε αμέσως πιο ψηλή και πιο λεπτή
- ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΕ 30 ΛΕΠΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΕΔΡΙΚΑ ΣΥΡΙΓΓΙΑ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΜΕΘΟΔΟ FIXCISION
- Για τα μηχανάκια, τα παπιά και τα άλλα - Γράφει ο Δημήτρης Κακαβάνης
- Ανδριάνα Ροδάκου: Η νεαρή αιγιώτισσα εικαστικός που διδάσκει εθελοντικά Τέχνη σε προσφυγόπουλα στη Θεσσαλονίκη!
- Περί διοίκησης... Έρχονται εκλογές! - Γράφει ο Δημήτρης Κακαβάνης
- Η αγκαλιά της γης - Του Νίκου Γεωργιλά (αληθινή ιστορία)
- «Ο Κωστής Παλαμάς και η Πατρίδα του ΄40» - Γράφει η Βάνα Μπεντεβή
- Η θυσία της Ιφιγένειας - Της Χριστιάννας Λούπα
- Βρέθηκαν ίχνη από το αρχαιότερο τυρί στη Μεσόγειο και έμοιαζε με φέτα
- Μπορεί το παιδί μας να κοιμάται μαζί μας στην κρεβατοκάμαρα;
